van de directie - 2022

Zo… iedereen weer terug van vakantie? 

Mooi. 

Eindelijk.

Welkom thuis zal ik maar zeggen.

Kunnen we allemaal weer welverdiend aan de slag.

Tenminste: straks. Als ik ben uitgesproken.

Wat staat er op m'n briefje? O, ja... 

Sommige dingen gingen goed in 2021. Andere minder.

Enzovoorts. Enzoverder.

Om een lang verhaal in te dikken:

2021 had het jaar moeten zijn waarin De lange adem (herfst 2020) herdruk na herdruk beleefde, bekroning op bekroning binnenhaalde. Vertalingen, bewerkingen voor theater en tv. Dat het allemaal niet zo heeft mogen zijn is niet onze schuld - wij hoefden het boek alleen maar te schrijven, toch? -, het is de schuld van lezers, boekhandels, jury's en filmproducenten. 

Even goede vrienden.

Voor ons zit 'r niets anders op dan 't bordje gebakken peren zelf weg te snacken en ons aan 't bereiden van de volgende prak te zetten.

Tot zover mijn motivational speech, gewaardeerde innerlijke medewerkers.

Uithuilen en opnieuw beginnen.

Moedig Voorwaarts.

Aan de slag.

Here comes everybody!

Tot slot wens ik onszelf - en iedereen die het afgelopen jaar een boek van ons aanschafte of van plan is dat in 2022 alsnog te gaan doen - een heel mooi en succesrijk 2022!!!

Is getekend,

Martijn Knol - founding owner Martijn Knol Punt En El slash Martijn Knol Punt Blogspot Punt Kom.

De lange adem (2020) is verschenen bij Uitgeverij Wereldbibliotheek.

De nieuwe Knol - slowburner der slowburners.

Eerder: niet onbesproken

Soundtrack: Keep coming up with love, but it's so slashed and torn.

---

'Is hij nou zo dom? Of is de rest van Nederland zo slim?'

‘De klant heeft altijd gelijk.’

‘Ook waar. Maar íémand zal ’m toch wel verteld hebben dat 'n boek als De lange adem geen prijzen wint en niet wordt herdrukt? 't Is een fokking nicheboek!’

‘Nee, ja... tuurlijk… Hij houdt zich expres van de domme... geef ik je op een briefje... Schrijvers, kunstenaars, journalisten... 't is allemaal tuig van de onderste richel… boeven… Ze lopen net zo lang zielig te doen totdat je niet meer op je hoede bent… en dan slaan ze toe. BAM! Als je d'r 't minst op bedacht bent.’

‘Hoe dan?’

‘Dat weet je van te voren dus nooit… kan op wel duizend manieren zijn.’

‘Ik vind 't super eng.’

‘Dat is 't ook, gesprekspartner, dat is 't ook!... Persoonlijk zou ik schrijvers en kunstenaars 't liefst allemaal preventief de bak in gooien… dan weet je tenminste wat ze in hun schild voeren.'

'...'

‘Kun je ze 'n beetje in de gaten houden.’

‘Zodra je ze vastzet proberen ze meteen te ontsnappen, denk ik.’

‘Vroeg of laat zal 't daar wel op neerkomen… Eigenlijk moet je ze gewoon tjak, chop: hoppa.’

‘Tjak, chop?’

‘Kop eraf! Korte metten!’

‘Onthoofden die handel!’

‘Gewoon leeg laten bloeden.’

‘Dat zal ze leren! Dwarsliggers een kopje kleiner... Nederland een tandje fijner.’

‘Maar nooit te vroeg juichen: als je 'n kunstenaar doodmaakt, scheurt z’n buik open en komen d'r meteen allemaal kleine kunstenaars uit gekropen.’