All work and no play makes Jack a dull boy (II)

Het is feest bij Martijn Knol Punt En El slash Martijn Knol Punt Blogspot Punt Kom, want pre-cies een jaar gele-den publi-ceerde ik het aller-eerste stukje op dit blog. Dus straks, om een uur of tien, rijd ik, hoogstpersoonlijk, een gigantische slagroomtaart onze kantine in. Met één brandend kaarsje erop.

Omdat het mij leuk leek de foto van dat allereerste stukje opnieuw te maken, of over te maken, vroeg ik de mensen die er vorig jaar bij waren of ze vanmiddag ook weer langs wilden komen. Met elkaar wachtten we tot het licht precies zo viel als in die foto van vorig jaar. Om half drie was het zover. Hoewel we onze uiterste best hebben gedaan de situatie van 2010 tot in detail na te bootsen - er zijn zelfs twee jongens in die bomen op de achter-grond geklauterd om te zorgen dat ook de bladersituatie dezelfde zou zijn als de bladersituatie van vorig jaar, re-photography voor gevorderden - ziet de oplettende beschouwer toch een paar verschillen, vrees ik. Alleen de mevrouw in dat rode Kill Bill pak, Ellie, mijn schermlerares, is nog net zo knap als vorig jaar.

'Maar dat bloggen was toch maar een probeerseltje? Om 'het medium' een beetje beter te begrijpen?'
'Dat is het nog steeds.'
'Lekker snel van begrip ben je dan.'

Foto: wederom Niels 't Hooft.