Mannen met staarten

Dankzij gewiekste gezinsplanning van onze respectievelijke ouders zijn Lau & ik al bevriend sinds we min een half jaar oud waren (- 1/2). Omdat onze aanstaande moeders op feestjes zo dicht tegen elkaar aan zaten, op van die overbekende jaren zeventig banken van bruin ribfluweel, dat hun bomberende buiken elkaar raakten, konden Lau & ik elkaar door huid en vruchtwater heen klopsignalen geven ('Versta je mij?' 'Jawel. Ik versta je luid en duidelijk.') – wij hebben er allebei nog scherpe herinneringen aan, aan dat kletsen via knokkels, het hoorde voor ons tot de lichtpuntjes in die maanden en maanden van betekenisloze duisternis.

Flitstip (I): lees meer over kerkers & klopsignalen in die prachtige brief van Rudy Kousbroek aan Gerard Reve (11/05/1985) die is opgenomen in het in 2009 nog herdrukte Einsteins poppenhuis, essays over filosofie (1990).

Flitstip (II): lees meer over/vanuit het baarmoederperspectief in Afth's Het Schervengericht uit 2007 (hoofdstuk: De eenzaamste twintig minuten uit de geschiedenis van de mensheid (p. 742-776), Lees daarna het hfdstk De methode-Charrière (p. 233 e.v.) en je zult het hele boek gaan lezen).

Of het door dat voorgeboortelijke contact tussen Lau & mij komt of door iets anders weet ik niet, maar we zijn als tieners en volwassenen steeds meer op elkaar gaan lijken. Vooral uiterlijk. Tegenwoordig zijn we allebei fervente staartdragers en iedere woensdagavond zoeken we elkaar op om voor- en nadelen van de verschillende shampoos, borstels en lotions te bespreken.

Zo ook eer,eergisteren.

Lau had een prachtige notenhouten borstel op de kop getikt (net geen woordspeling) die hem was aangeraden door een vriendinnetje van zijn dochter en die (de borstel) tijdens het kammen de hoofdhuid stimuleert waardoor natuurlijke oliën zich over de haren verspreiden en de geborstelde dos een mooie, volle uitstraling krijgt.

Dat lijkt mij nou typisch informatie om te delen met de volgers & bezoekers van een weblog.

Zelf had ik trouwens een nylon kapmantel bemachtigd - reuze handig omdat tijdens het borstelen dan niet al je losse haren op de badkamervloer vallen. Je schudt ze zo in het afvalbakske.

Nou, wat kan ik nog meer vertellen?

Toen Lau en ik lang genoeg over ons haar hadden geouwehoerd, gingen we naar buiten. Het regende. Over beijzelde straten (asfalt en klinkers leken bedekt met miljoenen glinsterende vissenschubben) glibberden we naar de stad om te gaan biljarten met onze vaste vriendenclub en de hele avond keihard te lachen en te praten over auto's en AC/DC en vrouwen en voetbal. Want we zijn natuurlijk wel mannen met staarten.