Een jongen en een meisje stonden sneeuwballen naar elkaar te gooien. De man die langsfietste (koffertje op bagagedrager) slipte, schoof zo dicht over het wegdek dat zijn broekspijp een hap sneeuw meenam, hervond zijn evenwicht, of eigenlijk schoot hij gewoon overeind, als een duikelaar, en fietste weer verder. Het koffertje zat nog keurig op zijn plek. Alsof er niks gebeurd was.
'Whoooow!,' zei het meisje terwijl ze de man met een sneeuwbal in haar hand nakeek, 'Hendrik Jan de Stuntman.'
'Echt wel,' zei de jongen.
skip to main |
skip to sidebar
