‘In 1992 [werd] de zomerhoofdprijs in bankbiljetten uitgekeerd. Het ging om één miljoen gulden. Dit keer werd er wel gefilmd. De winnares moest letterlijk baden in het geld, hadden ze bedacht tijdens een brainstorm in Aalsmeer. De winnares was naar een kuuroord gelokt omdat ze zogenaamd een verwenweekend voor twee had gewonnen. Of ze even met haar vriend kon uitproberen of het bad groot genoeg was? vroeg de gastvrouw van het kuuroord.
Toen de twee – aangekleed – in bad zaten, vloog de deur open en stapte presentator Henny Huisman binnen, gevolgd door mannen met koffers gevuld met geld. Die werden leeggeschud boven het stel. De winnaars zwommen in het geld. Een droom van een plaatje voor een loterij.
Overigens begon daarna het echte werk: de biljetten bij elkaar zoeken en tellen. Uren waren ze bezig geweest. Het geld moest namelijk terug naar de bank, omdat de echte prijs alleen maar kon worden overgeboekt.’
Ineke Holtwijk, De mannen van de droomfabriek, Het verhaal achter het succes van de Postcode Loterij (2015; p.133).
Novamedia, het bedrijf achter de Postcode Loterij, was van 2014 tot en met 2020 eigenaar van Uitgeverij Wereldbibliotheek. Onlangs verkocht Novamedia Wereldbibliotheek, en enkele andere uitgeverijen, aan het Vlaamse Lannoo.
In de literaire kritiek komen de eigendomsstructuren van uitgeverijen zelden aan de orde. Toch kun je ze niet afdoen als buitenliterair. Onderling spreken auteurs er vaak over.
Noot
Ineke Holtwijk schreef De mannen van de droomfabriek op verzoek van Novamedia; de auteur ontving daarvoor, zoals ze opmerkt in haar epiloog (p.368), vijfenzestigduizend euro van het bedrijf.
