‘Summer’s like walking down a road just like this one, heading towards both light and dark. Because summer isn’t just a merry tale. Because there’s no merry tale without the darkness.’
Ali Smith, Summer (2020;p.289)
Zeker, de nieuwe Smith is soms stichtelijk, en af toe klef, maar zonder die eigenschappen zou het boek minder eigen, minder goed zijn; wat kritiek lijkt, blijkt dus een compliment. Summer is een onvermijdelijke roman.
Wat het vierseizoenenkwartet betreft, blijft Autumn (2016) mijn favoriet.
‘Waarvan akte.’
