Dictee

De twee dames voor mij - bij Bond & Smolders, where we lay our scene - bewonderden de kleurige taarten in de vitrine. Gedempte kreetjes. Ze kwamen te spreken over Franse patissiers. De kleinste van de dames dwaalde hardop af naar de logeerpartijtjes uit haar kindertijd. ‘Ach ja,’ zei ze. ‘Mijn oudtante was een sensibele Parisienne die toen zij door het lot plotseling tot weduwe werd geslagen haar hoge levensstandaard vast wist te houden doordat zij ondanks kwaaltjes, kwetsuren en blessures bleef werken als vaste pedicure van de in een classicistisch gebouw gevestigde balletschool op de grens van het zevende en negende arrondissement waar al sinds Napoleontische tijden fameuze prima ballerina's werden opgeleid en waar Degas geregeld schetsen kwam maken voor werken die nu nog altijd te zien zijn in het Musée d'Orsay.’ De spreekster - ze had zich halverwege de zin vastgegrepen aan de rand van de vitrine - zoog na de punt haar longen vol verse lucht.