Genre: komedie.
Regie: Woody Allen.
Verhaal: zie de synopsis op de officiële site.
Na de sequentie waarin een begrafenis-ondernemer die alleen onder de douche kan zingen een lied uitvoert op een toneel waarop, speciaal voor hem, een werkende douchecabine is geïnstalleerd: kun je, vermoed ik, maandenlang geen opera of belcanto meer horen zonder dat je het idee hebt dat op de achtergrond het gebruis van vallend water klinkt. De scène wordt nog overtroffen door een sequentie waarin douchecabine + zanger zijn opgenomen in een enscenering van Pagliacci. Het is toch wel een paar maanden geleden dat ik zo hard heb gelachen in de bioscoop.
Het is ook: een verademing om Allen weer eens in zijn eigen film te zien. De andere acteurs komen trouwens ook weg met het kluchtige spel dat TRWL vraagt of dicteert.
Eindoordeel: lieve, onschuldige onzin. Als je, net als ik, van Woody Allen houdt heb je een prima avond.
Bonusalinea: In de rij achter mij vertelde een vrouw aan een vriendin dat ze deze maand al vier keer te laat op haar werk was gekomen, steeds doordat ze zich had verslapen. ‘Ik ben zo’n fucking sleepaholic.’
Affiche: movieposterdb.
