‘Assume wrongly for a second that I can speak for the Enfield Academy. I say you do not get it. The point here for the best kids is to inculcate their sense that it’s never about being seen. It’s never. If they can get that inculcated, the Show won’t fuck them up, Schtitt thinks. If they can forget everything but the game when all of you there outside the fence see only them and want only them and the game’s incidental to you, for you it’s about entertainment and personality, it’s about the statue, but if they can get inculcated right they’ll never be slaves to the statue, they’ll never blow their brains out after winning an event when they win, or dive out a third-story window when they start to stop getting poked at or profiled, when their blossom starts to fade.’
David Foster Wallace, Infinite Jest (1996; p.661).
In het ruim driehonderd pagina’s lange interview Although of course you end up becoming yourself, a road trip with David Foster Wallace (David Lipsky, Broadway Books, New York, 2010; p. 165) verwoordt de auteur hetzelfde pedagogische materiaal zo:
‘If you as a writer think that your job is to get as many people to like your stuff and think well of you as possible… And I could, we could both, name writers that it’s pretty obvious that’s their motivation? It kills the work.’
‘Is bloggen naar de bal kijken of het publiek toezwaaien?’
‘Goeie vraag.’
‘Bekroon ’m met een antwoord.’
‘Een literaire blogger probeert het publiek op de bal te wijzen.’
‘Je hebt anders wel een oogverblindend tenue aan vandaag.’
‘Dankjewel, mijn literair agent regelt dat soort dingen.’
‘Bij wie zit jij?’
‘Bij Paul Zeeprest.’
‘…’
‘Ja, sorry dat ik even volschiet, maar hij is niet alleen mijn agent, maar ook één van mijn allerbeste vrienden… het is zo’n warme persoonlijkheid en zo’n bijzonder en fijnzinnig en onbaatzuchtig en intelligent mens en ik heb zo ontzettend veel aan hem te danken… niet alleen zakelijk bedoel ik: Zeeprest raadt me altijd bijzondere boeken aan, zowel literair als wijsgerig, hij scherpt mijn kritische intelligentie en mijn poëtische blik en hij heeft mijn vasthoudendheid gehard, mijn stilistische palet verrijkt en mijn unieke gevoel voor humor en mijn zachte, liefdevolle, empathische kanten tot wasdom gebracht.’
‘En laten we je bescheidenheid niet vergeten.’
‘Nee, nee… dat is één van de weinige dingen die ik niet aan hem te danken heb: ik heb vorig jaar een intensieve cursus bescheidenheid gevolgd.’
‘…’
‘Ik was de beste van de groep.’
skip to main |
skip to sidebar
