Jérôme Louis Heldring stopt met zijn wekelijkse rooksalonbeschouwingen in de NRC. Een jaartje of dertig na het verstrijken van zijn intellectuele houdbaarheidsdatum, maar evengoed: hulde.
Zijn collega Thierry Baudet (een pseudoniem van Camiel Eurlings) verliest er een fijne vaderfiguur mee:
'Zijn kritisch-afwachtende houding tegenover Europa, zijn nadruk op de Atlantische alliantie en het historische bondgenootschap met de VS, zijn waardering voor het belang van de christelijke traditie - ook voor wie misschien niet gelovig is - het waren wekelijkse genoegens om te lezen.'
Dit is vintage conservatisme: het bijvoeglijk naamwoord 'historische' opvoeren als argument, 'het belang van de christelijke traditie' als feit vermommen door het vooraf te laten gaan door 'zijn waardering voor' en niet-geloven als rariteit voorstellen.
Die Baudet gaan we een beetje in de gaten houden hier bij Martijn Knol Punt En El slash Martijn Knol Punt Blogspot Punt Kom. Ik beloof niet dat hij onze nieuwe running gag wordt, maar zijn stukje van vandaag - Vaarwel voor Jérôme Heldring - kun je haast niet anders lezen dan als open sollicitatie.
Dit is de sentimenteel militairistische snik waarmee Baudet zijn afscheid van Generaal Papa besluit: 'Wat een gemis dat zijn columns niet meer wekelijks in de krant zullen verschijnen. Dat J.L. Heldring en zijn scherpte niettemin nog lang onder ons mogen blijven.'
Speak for yourself, cadet Baudet.
Voor Baudet lijkt het conservatisme een identiteit die hij zich bij wilsbesluit heeft aangemeten. Le conservatisme est un conformisme. Het maakt een dogmatische leer van het conservatisme. Of nog geestiger: een ideologie. Terwijl bij Heldring zelf te lezen valt (geciteerd door Paul Scheffer): 'In de individuele mens zit veel goeds, veel naastenliefde en opofferingsgezindsheid. Het is de collectiviteit van mensen die zich identificeert met een groter ideaal, die gevaarlijk kan zijn.'
Conservatisme is óók een groter ideaal. En ook gevaarlijk. Vooral als conservatieven - vooral de dertigers en veertigers die snakken naar een identiteit waarmee ze zich teweer kunnen stellen tegen de chaos die de werkelijkheid nu eenmaal is - zich groepsgewijs willen afzetten tegen de rest van de samenleving en elkaar in fijne clubjes onderling bevestigen en aanmoedigen.Hoe het ook zij, om een echte Heldringzinsnede te lenen: persoonlijk ben ik blij dat er eindelijk een dikke punt is gezet achter Heldrings eindeloze stroom autoritaire, apodictische betweterij. Man, ga je gras maaien, dacht ik vaak bij het lezen van Dezer dagen.
Zelf had Heldring trouwens liever een proefschrift geschreven of ander werk van langere adem, maar het ontbrak hem aan de geesteskracht of discipline. Soms weet hij het uitblijven van substantieel werk aan de tijd die hij aan zijn gezin moest besteden en soms aan zijn jarenlange journalistieke ervaring die hem ongeschikt zou hebben gemaakt voor Grote Werken. Per saldo heeft hij zijn hele leven met zijn handen in zijn zakken langs het veld gestaan.
Op de NRC-afscheidspagina's voor Heldring - daar hebben we het namelijk over - staan, behalve het stukje van Baudet, serieuze, wat plichtmatige, collegiale stukjes van Bas Heijne en Louise O. Fresco en een dolkomische tekst van Paul Scheffer. Ik weet niet of het afscheid van de nestor van de Nederlandse columnistiek het moment is om grappig te doen, maar evengoed kon ik smakelijk lachen bij het lezen van Scheffers bewering dat hij 'vanaf nu' wacht op 'De Dikke Heldring, achthonderd bladzijden in dundruk.' Sure. En wat was je d'r mee van plan, Paul, met die Dikke Heldring? Inzetten als taakstraf voor progressieve jongelui?
Ach, hoe toepasselijk... vanuit de kelder hier klinkt de muziek die mijn personal trainster voor de work out van vandaag heeft gekozen: Time goes by so fast... You've got to have a dream... To just hold on. Jermaine Jackson & Pia Zadora: When The Rain Begins to Fall. Lekker springen en meezingen:
And when the rain begins to fall I'll be the sunshine in your life
You know that we can have it all and everything will be allright.
De zon van Heldring lijkt achter de kim verdwenen, maar gelukkig kun je je nog volop laven aan de warmte en het licht hier bij Martijn Knol Punt En El slash Martijn Knol Punt Blogspot Punt Kom.
Ik wens ons allen een Vrolijk Pasen!
P.S. Eerder deze week meldde de hoofdredacteur van de NRC, Peter Vandermeersch, dat J.L. Heldring zelf besloten heeft te stoppen met zijn stukjes. De voorpagina van vandaag (05/04/12) spreekt andere taal (zie de afbeelding boven deze posting): blijkbaar moesten er zelfs speciale eenheden worden ingezet om de taaie Jerommeke de kolommen van de NRC uit te krijgen. Enfin, zou Heldring er zelf over zeggen.
Gefotografeerde tekening (portret Heldring): Siegfried Woldhek.
