‘Tyn?’‘Yo.’
‘Kun je me horen?’
‘Eline, ik versta je luid en duide-lijk.’
‘Ik hoor jou ook, maar ik zie je niet.’
‘…’
‘Ik zie alleen je uitzicht.’
‘Klopt. Ik had iets grappigs be-dacht met een ta-fel en een stoel-tje, maar ik geloof dat ik eraf gevallen ben. Kun je me goed horen?’
‘Heel goed. Heb je je pijn gedaan?’
‘Nee, dat niet. Maar ik denk dat het goed is als ik gewoon even een uurtje in de sneeuw blijf liggen in verband met de zwellingen.’
‘Jezus!’
‘…’
‘Kun je wel fietsen straks?’
‘Geen enkel probleem. Ik eet zo een bord pasta en een paar stukken taart en dan fiets ik zo huppakee in één ruk naar Nederland. Maar waarom wilde je skypen?’
‘Ik wilde nog even zeggen dat we heel veel enthousiaste mailtjes hebben gekregen van mensen die het fantastisch vinden dat je af en toe weer een stukje gaat posten en de WB zei dat de verkoop van AKK ook meteen weer gigantisch omhoog is geschoten. En vanmiddag heb ik met de stagiaires de kantine versierd, maar dat is eigenlijk een verrassing.’
‘Nou, kijk es aan… hartstikke fijn om te horen, Eline. Ik zal extra hard fietsen vannacht.’
‘Doe voorzichtig!’
‘…’
‘Sorry, ik bedoelde het niet grappig.’
Tekst: Eline Struweel
Technische realisatie: Frederik Pandoer.
