Voor ik naar De per ongeluk expres ging - Expres Abstractionisme van Bindervoet & Henkes, muzikale morphing - ook wel medleys genoemd - van Frommermann, een The Making Of van drie van haar eigen gedichten door Tjitske Jansen, grappige presentaties van Jochem van der Spek en Willem Popelier - , aten Daniël en ik op een steenworp afstand - wat is dat eigenlijk een vandalistische uitdrukking op een steenworp afstand - op een steenworp afstand van zijn huis, bij Boom (kogelbiefstuk, makreel). Daniël was al de derde of vierde persoon die deze week het nieuwe werk van Jonas Staal ter sprake bracht - populisten met populisme bestrijden, dat werkt dus, in ieder geval voor wat betreft 'het agenderen'.
Tram 7 was mooi op tijd - terwijl Daniël zijn vertaling van The Pale King hervatte, voortzette - liep ik, om één minuut voor acht, De Balie binnen. De route die Bianca Stigter had uitgezet stoomde door een zomers landschap: bergen, weiden, af en toe, in de verte, de blauwe zee. Eigenlijk was alles plezierig, luchtig en licht op deze avond. Het sterkste onderdeel vond ik de performance, uitge-voerd door twee jonge vrouwen, de één (juffrouw Stigter, zus van wellicht) helemaal in het rood, de ander (juffrouw Portugese Achternaam) helemaal in het blauw die samen, zingend, een klomp rode en blauwe klei dooreen kneedden - kunst is ritueel.
Verwant: Alles stroomt.
skip to main |
skip to sidebar
