Verf

Pim is terug. Lang grijs haar, legerbroek, karamelkleurige trui. Bril. Het betekent dat het in de hal, in de vroegere portiersloge, weer naar verf ruikt. Naar verf en naar shagjes. Pim werkt altijd aan meerdere doeken tegelijk. ‘Anders word ik helemaal waus, joh.’ Hij heeft een jaar gewerkt in een atelier tegenover het Vredenburg, maar daar is het nu te lawaaiig. Op 1 november moet hij dertig schilderijen afhebben voor een galerie in Colombia. Ze zijn al verkocht. Als je benieuwd bent naar Pim's werk, moet je ’s middags of ’s avonds maar eens aankloppen op de VAVW. Wil je voor het kloppen eerst checken of hij er überhaupt is, dan moet je even door het raam naast de voordeur kijken om te zien of zijn mountainbike er staat: te herkennen aan het drinkkarton met biologisch vruchtensap dat altijd in de bidonhouder steekt.