De relatie tussen een literaire tekst en de werkelijkheid is intrinsiek iconoclastisch.
Althans: zo denk ik erover.
Ten diepste.
Maar om me niet altijd alleen van mijn moeilijkdoenerige, anti-kapitalistische kant te laten zien, heb ik dit voorjaar mijn vliegbrevet gehaald om zelf piloot te kunnen spelen in de boektrailer die ik in gedachten had voor Alles kan kapot.
We (auteur, regisseur, figuranten, productiestudio) hebben de hele zomer gefilmd en gemonteerd en nu is ie af: de boektrailer. De helikopters die je zo ziet konden we lenen van Harry Mens (we hebben de toestellen zelf overgeschilderd) en de filmmuziek is ingespeeld door een bandje dat zich AC/DC noemt.
O, ja: de pack shot aan het einde moet je er zelf maar bijdenken. Net als het ‘Binnenkort in de boekhandel’ en dat soort commercieel gelul (ja, dat kan ik me voorstellen, binnenkort in de boekhandel, anders ga je er geen reclame voor maken hè?).
'Heeft de campagne ook nog een pay off?'
Zeker weten:
Alles kan kapot - een slopende leeservaring.
'Een slopende leeservaring? Dat klinkt een tikje ambivalent.'
'Yep.'
'O, god, dat is natuurlijk de bedoeling... Jezus Christus, wat zijn we weer intellectueel bezig.'
'Niet mopperen, gewoon lekker naar de boektrailer kijken.'
'Oké, begin maar.'
'Je moet op dat driehoekje klikken.'
'Weet ik.'
Alles kan kapot - een slopende leeservaring.
skip to main |
skip to sidebar
