Afgelopen dinsdag waren Maarten en ik in Pulchri Studio, aan het Lange Voorhout in Den Haag. Onder de titel China en de Nederlandse steun voor het vrije woord werd er door schrijvers Manon Uphoff en Ramsey Nasr, Van Gogh-museumdirecteur Rik van Koetsveld en Pulchri-directeur Dick Brongers gedebatteerd over de manieren waarop je tijdens een verblijf in China, of in contacten met haar bewoners, de vrijheid van meningsuiting zou kunnen propageren.Het was een puike avond.
Gespreksleider Frènk van der Linden ('Welkom in sauna Pulchri') betrok China-specialisten, activistische kunstenaars en Amnesty medewerkers bij de discussie en liep regelmatig de zaal in om het publiek alert te houden. Hij vroeg Maarten zijn ontwerp van The Empty Chair toe te lichten. Maarten zei: 'Het is geen stoel tégen China, maar vóór de vrijheid.'
Een mijnheer uit de zaal hamerde op voorzichtigheid en tact. Een kunstenares pleitte voor de harde confrontatie. Nasr vertelde over de vertwijfeling die hem overviel bij zijn bezoek aan Myanmar: de voorstanders van een boycot waren net zo geloofwaardig en verstandig als de tegenstanders. Over China matigde hij zich nog geen oordeel aan, misschien jammer voor de discussie, het maakte wel een verstandige indruk.
Ik weet niet precies welke schrijvers er allemaal naar China gaan deze zomer - Uphoff en Nasr hadden het in ieder geval over Geert Mak, Adriaan van Dis en Midas Dekkers -, maar ik hoop dat schrijfster/ columniste/ juriste/ filosofe/ kunsthistorica Marjolijn Februari zich onder hen bevindt. Meer dan van enig andere Nederlandse auteur ben ik erg benieuwd naar haar gedachten over China en 'het vrije woord'.
Er is een petitie.
Verwant:
Zivilcourage.
Voor feiten en achtergronden over China zie Amnesty.
Foto: Frank Tielemans.
