Film: The Tree of Life (2011).Regie: Terrence Malick.
Verhaal: n.v.t.
The Tree of Life is: een lofzang, ondanks alles, op alles. Een sterk zintuiglijke, bij vlagen Nabokoviaanse film. De wereld niet zoals zij 'is', maar zoals zij zich, in de nobele modernistische traditie, voordoet aan ons bewustzijn. De wereld zoals het individu haar ervaart.
Attractie: Brad Pitt met geschoren nek en strenge bril achter het kerkorgel.
Attractie II: de garderobe van Mrs. O'Brien, gespeeld door Jessica Chastain (1981).
Attractie III: ontluikende verveling en agressie bij opgroeiende jongens.
Attractie IV: de zware, maar desondanks aangename, klassieke soundtrack.
Attractie V: een dinosaurus + Kants categorische imperatief. WTF!?
Attentie: The Tree of Life is film-film, echt bedoeld om in de bioscoop te zien.
Eindoordeel: mooie film, drie ingekinkelde ruiten (3/5) - met dank aan de ondertitelaar voor dat prachtige, vergeten jongenswoord 'inkinkelen'.
Maar: Malick onderschat zijn publiek.
Wat nu? Ook als je, zoals ik, niet tot de crypto-evangelische doelgroep van de film hoort, zou ik even gaan kijken.
'Maar het is pompeuze flauwekul toch, deze film?'
'Ja, dat wel. Maar Malick doet niet onder voor iemand als Kubrick. Ik vind het fantastisch dat dit soort films wordt gemaakt én de bioscoop haalt.'
'Dankjewel.'
'Heel graag gedaan.'
Filmposter: IMDB.
