Het was er nog steeds niet van gekomen om een nieuwe agenda te kopen, een voor het jaar 2011 bedoel ik. Ik was eigenlijk van plan alles uit het hoofd te doen de komende elf maanden. Alleen: over een paar jaar weet je dan niet meer wat je van dag tot dag hebt gedaan.Bon. Vanmiddag kwam ik langs Mado Kan-toorbenodigdheden (Oudegracht 119) en wist dat het moment voor een nieuwe agenda was aangebroken.
Ik had nog geluk ook: ze (de agenda's) waren 25% afgeprijsd (netto 23,4 %, want er zijn al 24 v/d 365 dagen voorbij (waarbij je, eerlijkheidshalve, dan weer moet aantekenen dat de totaalprijs van een agenda, behalve door het aantal dagen, óók wordt bepaald door kaft, insteekhoezen, servicepagina's enzovoort, enzovoort)).
Ik koos een knalrode Moleskine®.
Eigenlijk niet mijn merk, Moleskine®. Alleen die eeuwige ® al... Maar voor een agenda leken formaat (A5) en kwaliteit (overleeft een potje voetbal) me uitstekende keuzes. Bovendien bleef het gepoch over Picasso en Chatwin dat altijd op de schets- en aantekenboekjes van Moleskine® figureert hier achterwege.
Thuis bladerde ik wat door mijn lege agenda. Net alsof je eindeloos door het kale trappenhuis van een nieuwbouwflat dwaalt. Maar het papier was prettig, de lijntjes oogden rustig en beschaafd. Goeie koop dus. Toen zag ik pas wat er op de eerste pagina van mijn Moleskine® staat, stond:
In case of loss, please return to:
Daarop volgden vier lijntjes om je levensverhaal en contactgegevens te noteren. Daaronder stond dan weer:
As a reward: $
Achter het dollarteken resteerde genoeg vrije ruimte om een bedrag in te vullen ter breedte van een nulletje of negen.
W.T.F.!
Eerst verborg ik het dollarteken in een haag van krassen. Achter reward noteerde ik: A FART IN YOUR FACE. Dat was - hoewel een leuke, vrije vertaling van 'stank voor dank' - natuurlijk onnodig obstinaat. Alsof de vinder van mijn agenda er wat aan kon doen dat ik 'm was verloren! Niet fair. Tekst weer doorgekrast. Nu schreef ik achter reward: HOMEMADE APPLE PIE (het is besmettelijk dat Engels).
Ik glimlachte naar het woord APPLE PIE, voelde mijn lach bevriezen en dacht: zijn ze goddamned nou helemaal gek geworden bij Moleskine®? Ik ga toch geen losgeld betalen voor m'n eigen agenda? Als je een agenda vindt geef je die toch gewoon terug aan de eigenaar? Desnoods uit hoofde van Kants categorische imperatief. Wat zullen we nou krijgen,goddamned.
Ik heb mijzelf nooit als een stier gezien, maar die agenda, die had opeens veel van een rode lap. Alles kwam pas weer goed zodra ik bedacht dat ik die eerste pagina ook gewoon kon uitscheuren. Zo gedacht, zo gedaan. Nu is de Moleskine® helemaal goed. En wie hem terugbezorgt als ik 'm ooit verlies, wordt door zijn eigen deugdzaamheid beloond.
Maar volgend jaar maak ik zelf een agenda.
