Misschien ben ik er extra alert op omdat ik toch dat vermaledijde boek van Alessandro Baricco (De barbaren) aan het lezen ben, maar ik denk dat ik in deze drie stippen anders ook een pijlpunt had gezien:
1) Gerbrand Bakker schreef maandag op zijn blog:
'’s Avonds gebeurde iets wat nog bijzonderder is: ik schreef mijn eerste korte verhaal. Meer een dubbele zkv, het telt 542 woorden. Het heet De leeuwerik, is erg mooi geworden en ik wil het verkopen.'
Ik ben erg benieuwd naar dat ZKV (Zeer Korte Verhaal) en wat mij betreft mag Bakker het vandaag nog op zijn website zetten. Dan herlees ik het wel als het ooit in blad- of boekvorm verschijnt.
Een van GB's bezoekers ('AvA') denkt daar ook zo over. Hij of zij schrijft:
"Hoe kan iemand zulke mooie dingen schrijven en zeuren over geld verdienen aan een 2x zkv? Ik zou zeggen: maak een graslijst voor ons, liefhebbers, trouwe aanhangers."
Dat 'graslijst' is een verwijzing naar de man die de term ZKV heeft gemunt: A.L. Snijders. Maar dat doet er verder niet toe.
Ik zou zeggen: je blog is je graslijst.
2) De uitgever van A.L. Snijders vroeg Hanneke Groenteman geen ZKV's van Snijders meer op haar site te plaatsen: "de ZKV's komen in boekvorm uit en mijn drang tot doorgifte zou daarmee concurreren," schreef zij (HG) gisteren.
Begrijpelijk en vast correct, dat verzoek, maar ook een beetje old skool en lastig te rijmen met de anarchistische, open source-mentaliteit van Snijders (die zelf geen site heeft - anders had mevrouw Groenteman, lijkt me, daar wel naar gelinkt).
De baatzaamste (neologisme?) reactie op het verzoek lijkt mij: zelf zeer kort proza gaan schrijven en posten op hannekegroenteman.nl ('zelf' heeft hier natuurlijk betrekking op mevrouw Groenteman).
3) Christiaan Weijts kondigde dinsdag aan dat hij onder de vlag 'flarden' nu en dan probeerproza het wereldwijde water op zal laten varen. Je zou het voorlopige voorpublicaties in eigen beheer kunnen noemen. Allemaal mijn woorden, lees op zijn blog hoe hij het zelf formuleert.
Nu effe recapituleren.
De lezers van Gerbrand Bakker willen zijn korte proza lezen zodra de inkt droog is. Hanneke Groenteman vindt het web een natuurlijke habitat voor ZKV's. En Christiaan Weijts heeft een 'label' aangemaakt voor prozafragmenten die hij op zijn blog zal gaan publiceren.
De pijlpunt waar ik het net over had wijst omhoog, naar het luchtruim... richting de vrijheid...
Schrijvers die kort nieuw proza op hun site plaatsen vormen natuurlijk geen bedreiging voor literaire tijdschriften en (hun eigen) bundels, novellen en romans, ze versterken en bestendigen vooral de intellectuele infrastructuur.
Bovendien, en dat is echt leuk, worden spel en experiment en verwondering en onbevangenheid weer veel vanzelfsprekender door de snelheid en het gemak waarmee je op internet nieuw werk kunt publiceren - zonder dat je je zorgen hoeft te maken over bereik, begrijpelijkheid, planning, verkoopbaarheid.
We brengen zoveel tijd door op het internet dat daar (hier) kort proza publiceren betekent: literatuur dichter bij het dagelijks leven brengen. En dat vergroot de overlevingskansen van artistiek proza.
Op een blog lijkt proza gewoner en toegankelijker dan op boeken- en tijdschriftpagina's (niet: eenvoudiger, niet: simpeler, niet: platter, maar: vanzelfsprekend en benaderbaar).
Wie op zijn werk, in de trein, tussen de bedrijven door wel eens korte tekstjes van het scherm leest, zal eerder een roman kopen en lezen dan wie dan niet doet.
Maar dat klinkt eigenlijk alweer te utilitair.
Want het is natuurlijk vooral leuk om na het binnenhalen of beantwoorden van je mail nog even wat vers proza van een taalgenoot te lezen.
Dromen reiken verder dan pijlen: stel je voor dat internetters elkaar straks niet alleen filmpjes toesturen, maar ook linkjes naar Zeer Kort Proza. Ik zie het wel gebeuren, zo'n kleine knipperende revolutie.
skip to main |
skip to sidebar
