Via de steeg achter de oude universiteitsbibliotheek liep hij in de richting van De Voorstraat. Hij was op weg naar De Bakkerswinkel en daarna wilde hij via de Van Asch van Wijckskade naar huis wandelen. Halverwege de steeg sprongen, vanachter een grote, stalen vuilcontainer, twee mannen en een vrouw tevoorschijn. Een van de mannen greep hem vast en duwde hem hardhandig tegen de bakstenen muur. De andere man drukte de geknotte loop van een jachtgeweer op zijn borstkas, vlakbij zijn hart. De vrouw voerde het woord. ‘Zeg maar,’ zei ze, ‘wat is het beste boek dat je ooit gelezen hebt?’ Er was geen tijd om na te denken. Ze had prachtige, intense ogen (groot, donker), maar hij had er geen toegang toe, hij vond zo vlug geen manier om tijd of vrijheid te winnen. De loop werd steviger tegen zijn winterjas geduwd, in zijn vlees. De vrouw wilde antwoord. Nu. Op andere momenten zou hij na lang overwegen misschien Lolita, The Gift of Speak, Memory van Vladimir Nabokov hebben geantwoord of Infinite Jest van David Foster Wallace, Nine stories misschien van Salinger, De ideeën van Multatuli, Ovidius’ Metamorfosen. Maar voor denken was nu geen tijd. Hij haalde één keer diep adem en zei met zijn blik op de vreemde vinger die op de trekker lag: ‘Alte Meister van Thomas Bernhard.’ En hij meende het.Boek: Alte Meister (1985)
Auteur: Thomas Bernhard
Oordeel: met het pistool (dan wel jachtgeweer) op de borst misschien wel het beste boek dat ik ooit gelezen heb.
Eigenaardigheden: de Nederlandse vertaling van de roman (Oude Meesters, vertaald door Thomas Graftdijk, Uitgeverij De Arbeiderspers (1991)) is alleen tweedehands leverbaar.
