Franco

We dronken koffie. Buiten gleed een lege rondvaartboot voorbij. Annabel vertelde over haar kindertijd in Spanje. Een van haar vroegste herinneringen was die aan de sterfdag van Franco.
‘Het was overal… iedereen had het er over… op televisie, op de radio… Sommige mensen moesten huilen, andere mensen waren blij, maar mijn ouders haalden hun schouders op.’
‘Waarom?’
‘Gewoon… Franco, pfff. En ze waren aan het koken.’

Twee reacties:

1) Prachtig! Subtiel die rondvaartboot: eigenlijk maakt de verteller een rondvaart door de jeugd van Annabel – schitterende vondst! Het is dit soort subtiliteit en suggestieve rijkdom waarmee de literatuur me ooit verleidde mijn leven aan haar te wijden! Dank! Dank voor dit schitterende miniatuurtje! De Innerlijke Redacteur

2) @ De Innerlijke Redacteur: Alles goed daar? Weet je zeker dat je geestdrift gefundeerd is? Er staat: ‘lege rondvaartboot’, dat veronderstelt wel een kapitein, maar geen rondkijkende passagier, toch? En vind je niet dat ik deze alinea pas moet prijsgeven als ze organisch is opgenomen in een langer verhaal? Wel wakker blijven graag – ik ben dol op die chagrijnige kop van je. Martijn