‘De auteur schildert zijn eigen tijd en sluit daarmee deels aan bij de realistische schrijfwijze die in het Europese proza op dat moment en vogue was. Het unieke van Tsjechovs verhalen ligt in de onbeslistheid van de dilemma’s die worden getoond en in de raadselachtigheid. Daarmee loopt hij vooruit op het modernisme dat vanaf het eerste decennium van de twintigste eeuw opgang maakt. Het is dan ook niet verwonderlijk dat hard core modernisten als Virginia Woolf en Thomas Mann in hun essays Tsjechov een plaats hebben gegeven.’
Sophie Levie, Nawoord Tsjechovs verhalen, in: Anton Tsjechov, De dertig beste verhalen, Vertaald door Hans Boland, Met een nawoord van Sophie Levie (2021;.p.752)
