Een vriendin van mijn moeder bezocht een hoogbejaarde kennis in een verzorgingstehuis. Uit coronavrees werd ieder fysiek contact vermeden, de anderhalve meter ruim gerespecteerd. Het samenzijn was warm en uitbundig. De tijd vloog! Ook bij het afscheid werd het COVID-protocol niet vergeten; de dames gaven elkaar een elleboogje – waarbij de gastvrouw haar evenwicht verloor, achterover viel en met haar hoofd tegen de verwarming sloeg. Ze had een gat in de kop; de wond werd gehecht en de dame zelf moest enige dagen het bed houden. Ik vermoed dat het een medische categorie op zichzelf is: letsel opgelopen - of zelfs levens gelaten - bij pogingen het coronavirus voor te blijven. Soms is voorkomen gevaarlijker dan genezen. Ja, beide dames maken het inmiddels weer uitstekend, dank je wel, de schrik bleek het grootste gevolg van dit ongeval. Gisteren heeft de jongste de oudste opnieuw bezocht, per taxi, vanwege de gladheid.
skip to main |
skip to sidebar
