De vrienden van het Centraal Museum kwamen bij elkaar in de kapel van het museum. Jamingo had mij ook op de gastenlijst gezet. Net als Saskia. En Patricia. Tussen mecenassen luisterden we naar een lezing waarin een curator van het museum de geschiedenis van de collectie schetste. Hij vertelde dat Samuel Muller (1848-1922) - de eerste directeur van het CM – niet alleen het museum, maar ook het Utrechts archief bestierde en dat hij als gevolg daarvan soms met zichzelf moest corre-sponderen. Het publiek moest lachen – niet omdat de situatie ons zo absurd voorkwam, maar omdat we onze eigen, existentiële gespletenheid herkenden.
'Althans: dat is jouw interpretatie.'
'D'accord.'
skip to main |
skip to sidebar
