'Opeens begon ie te huilen, Vlekkie… ’t was ’m allemaal te veel geworden, de spanning en alles... ’t was niet goed wat ze deden, zei ie… sommige plekken daar moest je vanaf blijven… bibliotheken, musea, kerken, kerkhoven… die waren heilig, veilig, gewijd… en dat moesten ze blijven… Eerst dacht ze dat ie ’n grapje maakte… maar toen ze zag dat z’n moedervlek helemaal naar beneden hing van serieusheid schrok ze zich kapot omdat ze 'm niet begreep.'Alles kan kapot, p. 89.
Foto: theatermaker Noël van Santen leest voor uit Alles kan kapot bij Boekhandel Bijleveld.
