Grappig

We moesten met een grote, dikke desktopcomputer op de bagagedrager naar het postkantoor op het Neude. Lopend. Zware sneeuwvlokken warrelden om ons heen. Toen die computer was gepost, vonden we dat we een grote koffie en een stapel tosti’s hadden verdiend. We gingen naar ’t Hart. Mijn witgesneeuwde bontmuts gooide ik op een lege stoel. Vanaf ons tafeltje had ik zicht op een afvalbak met een sticker waar story of stuff op stond. Later, buiten, zag ik in kleinere letters ook een internetadres staan.