‘[Nathan] Myhrvold, voormalig technisch directeur bij Microsoft (en daarvoor een natuurkundige die onderzoek deed onder leiding van Stephan Hawking) heeft de afgelopen jaren analytisch onderzoek gedaan naar de hogere kookkunst, en hij geniet er duidelijk van om iconoclastische benaderingen van vertrouwde handelingen in de keuken te ontdekken. Myhrvold adviseert wijn te ‘hyperdecanteren’ door de wijn een halve tot een hele minuut op vol vermogen in een blender te doen. ‘Zelfs legendarische wijnen, zoals de Chateau Margaux 1982, gaan er qua smaak op vooruit als ze even in de blender worden gedaan,’ schrijft hij in zijn zesdelige kookboek Modernist Cuisine.’
Bob Holmes, De sensaties van smaak, (2017; p.271), uit het Engels vertaald door Ralph van der Aa.
In de waan verkerend dat ze iets bijdragen aan mijn Algemene Ontwikkeling lees ik een paar keer per jaar een Populair Wetenschappelijk Boek. Zo’n werkje laat je altijd met hetzelfde lege, wezenloze gevoel achter. Of het nou over het brein gaat. Over eten. Over kanker. Of over het menselijk lichaam. Je leest eigenlijk altijd dezelfde, betekenisloze tekst. Een soort Guinness Book of Records van op opgeklopt enthousiasmerende toon aan elkaar geprate feiten, extremiteiten, beroemde namen. De auteurs van deze publieksboekjes pronken met andermans veren, geinige feitjes die je ene hersenhelft in en je andere weer uit gaan. Ik vind 't een twijfelachtig genre, dat van de populair wetenschappelijke uitgaven. Het fragment waarmee dit stukje opent is onderhoudend, klopt, daarom heb ik ’t natuurlijk ook uitgekozen, hè.
Mijn eigenlijke boodschap, in deze, is deze: edelachtbare boekhandelaren, lezers, bibliotheekmedewerkers, verban die commerciële troep toch van uw planken, maak ruim baan voor De lange adem.
De lange adem! De lange adem! De lange adem komt eraan!
Wat zeg ik/Sterker nog: het is er al! Het ligt voor de kijk, grijp, begrijp in iedere serieuze boekwinkel en bibliotheek...
‘Je moet boekhandel zeggen, niet boekwinkel.’
‘Flikker toch op.’
