‘Het zal nooit meer regenen, nooit.’ – Thérèse Desqueyroux (2012)

Film: Thérèse Desqueyroux (2012).

Regie: Claude Miller (1942 – 2012).

Genre: emancipatiedrama/boekverfilming van François Mauriacs gelijkgetitelde roman (1927).

Verhaal: ‘La famille avant tout.’ Of de prijs die je betaalt voor oud geld. In gezinnen waar macht/aanzien/de goede naam tellen, ontbreekt warmte. En: in een verstandshuwelijk verandert de Ander vroeg of laat in de hel.

De film heeft het aangenaam trage tempo dat past bij klassieke romans uit de periode 1850-1950. De adaptatie maakt nieuwsgierig naar de roman van Mauriac (loze opmerking: de komende dertig jaar maak ik toch geen tijd voor dat boek).

André Waardenburg schreef in de NRC van afgelopen woensdag dat de twee protagonisten van TD, Thérèse en haar man Bernard, ‘je weinig kunnen schelen’. Dat ben ik toch niet met hem eens. De kilte tussen de twee is vaak komisch en doet in een paar sequenties bovendien echt pijn. TD toont dat rijkdom en comfort niet kunnen compenseren wat een huwelijk aan liefde tekort komt.

‘Wat weet jij dat toch mooi te verbaliseren!’
‘Dat is m’n vak, schatje, dat is m’n vak.’

Audrey Tautou is veel beter dan in: La délicatesse(2012).

Eindoordeel: mooie actrices, mooie kostuums, mooie locaties. Montere plotwending tegen ’t slot. Ik had een prima Boeuf Bourguignon gegeten dus de meter stond, eerlijk gezegd, al op ‘dik tevreden’ voor de film begon te lopen. Drie dreigend op de bosgrond liggende glasscherven (zonnekracht!, bosbrand!) – (3/5).

Jammer genoeg ben ik wel vergeten hoe je die achternaam van Thérèse ook alweer uitspreekt.

De komende weken ga ik oefenen op een hautaine uitroep die Thérèse’s vader slaakt aan de dis van zijn schoonzoon: ‘Potage… jamais!’

Ironische soundtrack bij dit stukje: High On Your Love.