‘Hoe was het in Den Haag?’
‘Superleuk.’
‘…’
‘Zelf voorlezen is natuurlijk het allerleukste, maar het was ook mooi oude vrienden te zien en nieuwe mensen te leren kennen. Artistiek hoogtepunt vond ik een optreden van Jaap Blonk, het intellectuele hoogtepunt een college van Maxim Februari over burgerschap. Het meest aanstekelijk waren de verhalen van collega’s die in andere talen of andere genres werken.’
‘Nog laat geworden?’
‘Viel wel mee. Zondagochtend, toen bijna heel Den Haag nog lag te slapen, bezocht ik een tentoonstelling – Turcksche boucken. De oosterse verzameling van Levinus Warner, diplomaat in zeventiende-eeuws Istanbul – in Museum Meermanno. Er was nog één andere bezoeker. Drie keer raden wie.’
‘?’
‘Alberto Manguel.’
‘Haha, lachen. Serieus? Gaaf. Moet je op je blog zetten.’
'...'
‘Wat heb je voorgelezen eigenlijk?’
‘Een passage uit het vierde hoofdstuk van Alles kan kapot.’
Verwant: Winternachten 2010.
En: Geluk is een zwerfhond.
skip to main |
skip to sidebar
