Performance (II)

Omdat ik toch naar een schoenenzaak op de Van Baerlestraat moest, kon ik meteen even naar de Mike Kelley tentoonstelling in het Stedelijk (in fair Amsterdam, where we lay our scene). In z’n wildheid leuk – vooral de knutselwerkjes van kermis-blingbling zijn mooi-lelijk – maar de schok/ ontregeling/ verwarring waarop ik me had verheugd bleef (bleven) uit; de tekeningen, foto’s, video’s en installaties van Kelley maken toch vooral een preutse, brave, geremde indruk. Als je dit ‘anarchistisch’ of ‘bevrijdend’ vindt kom je van ver hoor. Het hoogtepunt van mijn bezoek aan ’t Stedelijk voltrok zich in een Arte Povera zaaltje (vaste opstelling) waar een grijze heer plotseling met spastische armgebaren de zakken van zijn jasje en broek begon te bekloppen terwijl hij (grote ogen, bezweet voorhoofd) riep: ‘Bernadetteke? Het nummertje van de garderobe: heb jij dat?’

Eerder: Context. En: Conceptuele kunst. Nog eerder: Performance (I).