Dat gezegd hebbende: het was wel superleuk hoor, Amir Swaabs Onvoltooide zondagmiddag. Alsof je in een repetitieruimte was waar musici elkaar laten horen waar ze mee bezig zijn. Terwijl, in volgorde van opkomst, Ernst van der Pasch, Renske Taminiau, Martijn Knol, [pauze], Paul de Graaf, Janne Schra en Spinvis optraden, tekenden Ilse van der Laan en Marijke ten Caat, van wie ook onvoltooide werken in de zaal hingen, portretten die door de korte duur van de liedjes en teksten niet anders dan onvoltooid konden blijven (zie foto).
Ik had er rekening mee gehouden dat het Toomler publiek uit doorbijtende kannibalen zou bestaan (in de kofferbak van m’n auto lag een zak transfusiebloed klaar) – maar in werkelijkheid leek het wel of we daar in het gezellige keldercafé bij elkaar waren om de verjaardag van een lieve negentigjarige oma te vieren o.i.d., zo gemoedelijk en ontspannen en vriendelijk ging het er allemaal aan toe.
‘Maar die tekening… heb je die meegekregen?’
‘Ja, vanmorgen heb ik ’m meteen meegenomen naar kantoor… Had ik beter niet kunnen doen trouwens… Mijn stagiaires begonnen elkaar onmiddellijk in ’t gezicht te krabben en elkaar aan de haren trekken. Ík wil ’m!… Nee, hij is van míj! Ik moest er GVD zelf tussen springen om te voorkomen dat het werk werd beschadigd… ’
‘…’
‘Nu hangt ie op een prominente plek in
‘En op langere termijn?’
‘Op 5 december 2013 komt sinterklaas natuurlijk weer naar kantoor. En dan gaat hij ook bekendmaken welke stagiaire in 2013 het allerzoetst is geweest.’
‘En die krijgt de tekening?’
‘Je haalt sinterklaas de woorden uit de mond.’
‘Geëmancipeerde tijden bij Martijn Knol Punt En El slash Martijn Knol Punt Blogspot Punt Kom.’
‘?’
Gefotografeerde tekening (detail): Ilse van der Laan.
