Gelukkig heeft Baudet zijn best gedaan om, vorige week vrijdag (28/12/12, p.16, Opinie: Oikofobie), in stijl afscheid te nemen van de NRC: ‘dit herkenbare thuis van ons, dit Nederland – hoe lang zal dat er nog zijn?’ Volgens Terry wordt ‘ons’ Holland ‘stukgemaakt’ door: ‘het multiculturalisme en de open grenzen’, door ‘de Europese Unie’ en ‘door de kunsten.’ Nou, wat betreft dat derde punt: graag gedaan.
Schrijvers en kunstenaars zijn slopers. En in het ideale geval geldt hetzelfde voor politici en immigranten. Wat ze slopen: leugens, onrecht, misverstanden, conventies.
Om zijn ongelijk te verdoezelen, kleineert Baudet zijn zelfgemaakte opponenten, blaast hij zijn cultuurkritische projecties op tot karikaturen, leunt hij op een vermeende autoriteit als het reactionaire klootzakje Roger Scruton. Wie anders over de wereld denkt dan Baudet en zijn voorbeelden is niet ‘kritisch’ of ‘progressief’ of ‘ambitieus’ of voor mijn part kaalweg ‘anders’… nee: een andersdenkende is… ziek… ‘er is sprake van een pathologie’:
‘Een ziekelijke afkeer van de geborgenheid van ons thuis; van de eigen gewoontes en gebruiken; van de natie; van de schoonheid en harmonie van de traditionele kunsten en architectuur.’
Ons. Eigen. Speak for yourself, samenzwerende spruitkool. En verkoop geen verdachtmakingen voor argumenten of feiten.
Uit Baudets wereld- en mensbeeld, ik wees er al eerder op, spreekt vooral angst, verstarring. Hij heeft de opvattingen van een jongen die de traditie hard nodig heeft voor het construeren van een identiteit. Verandering is eng en moet bezworen en bestreden worden. De opkomst van het conservatisme is een paniekaanval in slow motion.
Te grappig dat Baudet problemen heeft met economische, culturele en amoureuze gelukszoekers (‘open grenzen’), terwijl hij zich wel probeert op te trekken aan Engelse en Franse voorbeelden, hij in zijn laatste stukje een tweedeling eigen/vreemd presenteert die uit een Oud-Griekse context is gerukt en hij - blijkens een regeltje onderaan zijn afscheidscursiefje – voortaan al zijn tijd hard nodig heeft om met zijn schoenmaat 46 door Brazilië, China en India te gaan banjeren – dat laatste waarschijnlijk om straks met corporale lulverhalen z’n conservatieve luchtkastelen te kunnen schragen. Alleen arme mensen moeten blijven zitten waar ze zitten - anders krijgen ze misschien de kans om zich te ontwikkelen en zich uit te spreken. En wie weet waar dat eindigt, vrienden. Misschien leidt het wel tot veranderingen! Ik wil geen veranderingen! Ik wil het niet, ik wil het niet!
Exit Baudet – ik ben blij dat ‘we’ van hem af zijn. Zie je nou dat ‘verandering’ soms ‘verbetering’ betekent?
T.B. duikt vast wel weer eens op als columnist van De Telegraaf, als amateurmodel voor de Marie Claire, als lijsttrekker voor de Spruitjespartij of als interviewer van grote, integere denkers als Hans Wiegel en Frits Bolkestein – in ieder geval blijven we hem rustig volgen hier op de radar van Martijn Knol Punt En El slash Martijn Knol Punt Blogspot Punt Kom.
Lees ook de column (getiteld Homo) die Bas Heijne afgelopen zaterdag in de NRC publiceerde.
Goedmakertje: een mooi, serieus gesprek met Herman Brusselmans.
