Boven: busje.
Onder: achterkant busje.
Dichterbij: interieur.
Onder: interieur (gezien door dakraam).
'Gezelligheid maak je zelf, zegt mijn moeder altijd.'
'Daar heeft je moeder helemaal gelijk in.'
'Hoe noem je dit nou?'
'Wat?'
'Nou, dát en dát.'
'Een Mercedesbusje met een hek en wat plastic linten.'
'Nee, ik bedoel: het is geen meubel. Maar het is ook geen schilderij of een beeld ofzo. Noem je dit een object?'
'Een installatie denk ik.'
'Een installatie.'
'...'
'En betekent het iets bepaalds, denk je?'
'Ik denk: ook al heb je allerlei dingen meegemaakt, van binnen blijft alles intact. Je ziel is onsterfelijk. Of onkwetsbaar. Of misschien betekent het: schoonheid zit toch van binnen. Don't judge a book on it's cover.'
'Maar het zou ook iets heel anders kunnen willen zeggen. Toch?'
'Ja, tuurlijk. Dat moet je aan die jongen vragen die het gemaakt heeft. Maar ik mag er in zien wat ik wil, toch?'
'Van mij wel.'
'...'
'...'
‘Heb jij trouwens een plattegrond?’
‘Check.’
‘Programmaboekje?’
‘Check.’
‘Wil je meteen naar een expositie of zullen we eerst ergens een warme chocolademelk met slagroom halen?’
‘Eerst een warme chocolademelk met slagroom.’
‘En zet u er maar een flink stuk appeltaart naast!’
‘Gezelligheid!’
Unexpected Interaction: Maarten Baas voor Dutch Design Week 2012.
Foto's: Nick Bookelaar.
