Vacht

Traditie is een groot woord, maar net als vorige week – en de week daarvoor – begon de zaterdag in Orloff. Ik zat met mijn rug naar de muur op de vaste wandbank. Naast me de cafékat, een dubbele espresso voor me op tafel. Mijn koffiegenoot en ik praatten over Lena (eindoordeel: drie Egyptische eenden (3/5)) toen de deur openging en er een mevrouw met een grote bos katjes binnenkwam. Ze koos het tafeltje naast het onze. Voordat ze zich uit haar jas begon te wikkelen, legde ze de bos wilgenkatjes op het tafelblad. De cafékat keek kort naar de grijze vacht van zijn naamgenoten, haalde heel diep adem - en besloot maar weer verder te slapen.

Eerder: spijkervacht.