‘Ze adoreren me,’ dacht de professor, ‘ze zien in mij iemand die hen uit hun onwetendheid verlost.’ En wat dan nog? Hij sloot zijn kamerdeur. Was dat een noodzakelijke voorwaarde of een obstakel om tot zelfstandig denken te komen? Waarschijnlijk het eerste. Men had hem hier niet aangenomen als filosoof, maar als pedagoog, als leider. En een leider moet de last van de vrijheid dragen.
Daniël Rovers, Walter (2011; p. 113).
