Mahonia

Na de koffie (thermoskannen, plastic bekertjes) mocht je zelf kiezen bij wie je in de groep wilde. Sommigen hielpen met het bijknippen van de slootkanten, anderen met het omzetten van de gemeenschappelijke composthoop. Ik koos ervoor om, onder leiding van Tijmen, nieuwe struikjes te planten langs het pad onder de essen. Rozenstruiken, Berberis, Mahonia, Hulst. 'Een symfonie van bloemen, bessen en prikkels,' zei Tijmen.

Een flinke kuil graven, schep compost erin, struikje planten en dan nog meer compost en aarde erbij. Superleuk werkje. En na een minuut of tien kreeg ik het al zo warm dat ik mijn trui uittrok, die over één van de stangen van de kruiwagen hing en in T-shirt verder werkte. De winter leek nog heel ver weg. Na het aanduwen van de aarde begoot ik een nieuwe struik steeds met het water dat ik met mijn eigen groene gieter uit de sloot had gehaald.

De struiken kwamen van een kweker ergens in het oosten van het land. Tijmen had er bij het kiezen en verspreiden van de planten voor gezorgd dat er straks, midden in de winter, als de vogels ze het hardste nodig hebben, overal bessen zijn en dat je, dankzij de Mahonia, voortaan al heel vroeg ruikt dat het voorjaar eraan komt.

Om elf uur was er koffie met volkorencake en om één uur soep. Badou en zijn bazin waren er ook.