'Mag ik nog wat vragen?''Tuurlijk.'
'Die Levitas appel, hè?'
'Ja?'
'Hoe komt die eigenlijk in de lucht terecht?'
'Hoe bedoel je?'
‘Nou, ik neem aan dat zo'n appel er niet van de ene op de andere dag hangt. Zomaar, bedoel ik, alsof je een lampje aandoet.’
'Je bedoelt omdat ze niet aan de boom groeien?'
'Ja.'
‘Oké. Nee, nou, kijk: je moet ze gewoon zaaien. In het voorjaar gooi je een hand appelpitjes omhoog, die blijven hangen en na een paar weken zie je uit die bruine pitjes dan een soort kiempjes komen, die gaan bloeien en uit zo'n bloemetje ontstaat dan later de vrucht.'
'Echt?'
'Ja.'
'Wauw! Wat een magisch gezicht lijkt me dat!'
'Ja, het is echt heel bijzonder, kom volgend voorjaar maar eens kijken als je zin hebt.'
'Graag.'
'Afgesproken.'
'Cool.'
Eerder: Levitas.
