'Achteraf hebben we er verschrikkelijk om kunnen lachen, maar toen ik het merkte was ik natuurlijk eerst ontzettend geschrokken. Kijk, omdat er zoveel auto-inbraken waren besloot ik voortaan te waken op het dak van de baas, of de baas... op het dak van de auto van die mensen waarmee ik samenwoon. Nou, dat ging eigenlijk altijd goed. Ik lag daar, oogjes open, en als er dan studenten langskwamen of junks begon ik enorm te blazen en dan maakten ze dat ze wegkwamen. Maar een enkele keer soesde ik natuurlijk eventjes weg. Ik denk dat dat toen ook is gebeurd... ik ben wel even wakker geworden, maar toen dacht ik dat ik thuis in mijn mand lag en dat die geluiden die ik hoorde van een blik vlees en een blikopener kwamen, maar dat zal dus wel het geluid van schroevendraaiers in het portier en het startslot zijn geweest. Ik herinner me ook nog dat ik 's nachts droomde dat ik zo hard rende dat ik de wind in mijn vacht voelde, maar zonder dat ik er wakker van werd. Maar toen ik de volgende ochtend mijn ogen opendeed bleek de auto op de parkeerplaats achter een Poolse buurtwinkel te staan... gestolen! Met mij erbij! Ik heb toen nog een paar dagen in dat uiendorp rondgetrippeld, maar uiteindelijk ben ik vorige week mee teruggereden met een paar Poolse vrouwtjes die gingen appelplukken in Nederland. Toevallig zag ik dat ze koffers en tassen in een busje stonden te laden... en toen ze d'r ook regenjassen en paruplu's bij stopten wist ik wel waar de reis naartoe ging natuurlijk... Nu pas ik op de nieuwe tweedehandsauto van mijn baas, ik bedoel van de mensen waarmee ik in huis woon. Ze zijn volgens mij wel hartstikke bang geweest dat ik nooit meer terugkwam... de hele buurt hing vol met mijn foto... help!... vermist!... Nou, net goed. Zelf nemen ze me ook nooit mee als ze op vakantie gaan. Maar hé... vind je het geen schitterend verhaal?'
Zelfde poes, ander avontuur: Attentie buurtpreventie (I).
