Als monogame, heteroseksuele man heb ik natuurlijk nooit de behoefte gevoeld om voetbalplaatjes te sparen. De pakjes superdieren die je de afgelopen weken kreeg bij één van Neerlands mainstreamsupermarkten echter/daarentegen heb ik steeds meteen in mijn boodschappentas gegooid. Wel een tikje pervers dat de dieren die op die plaatjes staan afgebeeld in hun voortbestaan worden bedreigd door precies het soort door de ideologie van de economische groei ingegeven spaaracties die ons kennis hebben laten maken met die lieve superdieren, omdat ze (die spaaracties) uiteindelijk immers tot doel hebben om - ten koste van regenwouden, natuurlijke hulpbronnen en biodiversiteit - de consumptie aan te jagen. Hoe succesvoller de marketeers, hoe minder superdieren er over blijven. Grappig woord ook in dit verband: spaaractie. Ook gewoon aan de kassa blijft het wat schizofreen: tien Wereld Natuur Fonds-dierenplaatjes bij acht kilo tonijn of bij een pak rundergehakt. Maar hé, laten we het over belangrijker zaken hebben: wat is jouw favoriete superdier? Dankzij de landelijke ruilmiddag van gisteren heb ik mijn collectie eindelijk compleet; nu pas kan ik uit volle overtuiging zeggen: de fennek, dat is míjn favoriete superdier.
