Onlangs, nou ja: ergens in november, geloof ik, hoorde ik op de radio een dominee Gremdaat-achtige stem ‘De coachingskalender’ van Aty Boers en Marijke Lingsma aanprijzen. Vorige jaren prees diezelfde stem een eerdere editie van hetzelfde product aan.
Persoonlijk scharrel ik mijn verbale vitaminen liever zelf bij elkaar, dank u wel, maar ik kan me goed voorstellen dat sommige mensen zoveel aan hun hoofd hebben dat ze het verzamelen van interessant tekstwerk graag aan derden overlaten.
Toen ik vorige week op de boekenafdeling van de Bijenkorf wat kalenders zag liggen, kon ik het niet laten er een paar door te bladeren. Er zaten best grappige tussen. Toch lijkt het me veel stress opleveren, zo’n scheur-, scheur-, scheurkalender.
Iedere dag een nieuw advies, weetje, stripje, gedicht of recept.
De coachingskalender lag er trouwens niet.
Terwijl die me nu juist het grappigst lijkt. En ook het meest paradoxaal. Coaches en andere mensen in de people’s business (pas op voor mensen die dat woord in ernst gebruiken: people’s business is schoften-Engels voor mensenhandel) hebben het graag over ‘persoonlijke begeleiding’ en ‘advies op maat’. Desondanks hebben de samenstellers van de coachingskalender zo oneindig veel wijsheid in pacht dat ze nu al weten waar hun klanten, afnemers, relaties, of met welk eufemisme ze hun patiënten ook aanduiden, op 26 april 2011 behoefte aan hebben.
Lekker consequent.
Maar ja: als er wat geld te maken valt, is er altijd wel een uitzondering die de grondbeginselen bevestigt.
Waarschijnlijk is de truc, net als in de horoscoopindustrie, zo vaag mogelijk te blijven. Zet door… maar weet wanneer je moet stoppen… Neem je rust… maar waak voor lethargie. Ja… zo lust ik er nog wel 363.
‘Echt? Komt dat even goed uit, ik mag u namelijk een speciaal aanbod doen.’
Dat hele coachen is natuurlijk een beetje sneu en verdorven. Als je mensen wilt helpen, maak je dan nuttig in de zorg of in het onderwijs. In negen van de tien gevallen geldt trouwens: een beroep dat honderd jaar geleden niet bestond, zou nu ook maar beter niet bestaan. Het ergste, het meest pijnlijke, vind ik dat die manipuleer-pipo’s meestal worden ópgedrongen aan werknemers… en als zij die coaches met hun gebakken-lucht-modellen en hun uit-de-context-gerukte-filosofiecitaatjes dan uitlachen, worden ze, de werknemers, berispt vanwege hun negatieve houding, in plaats van geprezen om hun intelligentie en autonomie.
Kritisch heet bij coaches negatief. Zo goed hebben ze Schopenhauer, Freud en Nietzsche dan toch ook weer niet gelezen, die wandelende trukendozen.
Het ‘stroomlijnen van werkprocessen’, ‘het stimuleren van inspirerend leiderschap’, ‘het constructief hersenspoelen en heimelijk intimideren’ of hoe het allemaal ook mag heten is net zo onnatuurlijk en vervreemd als het bio-industrieel vetmesten van varkens.
Zorg goed voor je dieren – en slacht ze wanneer de tijd rijp is.
Of in werkvloertermen: doe je best, wees aardig. En als het bedrijf jouw bedrijf is: verdeel de winst onder de mensen waarmee je die hebt gemaakt en houdt opportunistische, perverse smiespelaars met hun toegepaste psychologie ver buiten de fabrieks- en kantoorpoorten.
Volgens mij is er in deze overprikkelde eeuw markt voor een scheurkalender die iedere dag hetzelfde vertelt. Een boodschap die het herhalen waard is. Iets bemoedigends, een universele waarheid die je eindeloos opnieuw kunt lezen: dit is water, dit is water. Zoiets.
Zelf heb ik trouwens de Willem Frederik Hermans scheurkalender. Op het blaadje van vandaag, maandag 27 december 2010, staat een uitspraak die hij (WFH) ooit deed in een vraaggesprek met Frans A. Janssen en Freddy de Vree dat is opgenomen in een dikke, zwarte verzamelbundel getiteld Door gevaarlijke gekken omringd (De Bezige Bij, 1988):
‘Iemand die denkt dat het maar het beste zou wezen voor eeuwig en altijd de lasteraars, de leugenaars, de bedriegers en de imbecielen het hoogste woord te laten voeren zonder ze belachelijk te maken, die kan beter heroïnespuiter worden of zich dood drinken.’
Misschien een leuke voor de coachingskalender 2012?
Product: De coachingskalender
Auteurs: Aty Boers + Marijke Lingsma
Eindoordeel: geen mening, ik heb het ding nooit in handen gehad.
Bijzonderheden: bij het horen van de radiocommercial voor De coachingskalender moest ik steeds denken aan Jiskefet's Asielzoekerscentrum de Moefflon te Nieuw-Vennep.
Alternatief: Door gevaarlijke gekken omringd, Willem Frederik Hermans.
