Nog een droom

Ik droomde dat ik mijn allereerste balletles had. Ik was de enige jongen in de groep. Maar dat was het hele idee natuurlijk. Er zat een oude man achter de piano. Terwijl ik in mijn panty lekker door de ruimte rende, dacht ik de hele tijd: waar ken ik die knakker van, waar ken ik die knakker van. Gewervel. Pianospel. Bonzende landingen. Na de afzet van mijn eerste echte sprong zweefde ik eindeloos lang door de lucht, tot, op het hoogste punt, het beeld bevroor. Ik hing stil in de lucht, alleen mijn hoofd kon ik nog bewegen. De pianist draaide zich om. Hij grijnsde naar me. Het was Charles Bukowski. In zijn mondhoek een shagje. Op de piano een glas.