Herbst

Van Asch van Wijckskade. Zaterdagochtend 6 november. Eigenlijk was ik alleen naar de keuken gelopen voor een glas water. Maar het is moeilijk me los te maken van het uitzicht. Over het water van de singel drijven eilanden van bladeren die uit de platanen zijn gevallen - werelddelen op drift. De regen tikt op de dekzeilen van de bootjes aan de overkant. De bast van de esdoorn aan onze oever ziet zwart van de regen en de bramenstruiken die staan te vergelen onder het raam roepen verdwenen zonlicht in herinnering. De bakstenen van het trappetje naar de kade hebben zoveel water opgezogen dat ze wel zacht zullen zijn. Ik heb zin om het raam open te doen zodat ik de regendruppels op mijn handpalm kan voelen. Maar ik moet hier helemaal niet staan. Ik moet naar mijn hok, ik hoor achter mijn bureau.

Zeven reacties:

1) Voortaan met je fikken van dat Natuurdagboek afblijven! De Innerlijke Redacteur.

2) Waarom? Ik vind het juist mooi dat hij zo romantisch durft te zijn! Waarom zo cynisch en gevoelloos? Wees blij dat hij woorden vindt voor wat hem ten diepste beweegt en raakt. Wel jammer dat hij in zo'n kort stukje drie keer het woord regen gebruikt. De Censor van de Innerlijke Redacteur.

3) Hier treedt volgens mij het grote probleem van internet aan het licht: het is te bloot... je bent zo kwetsbaar dat je jezelf gaat overschreeuwen, ironiseren, indekken. Het web is gewoon geen plek voor intimteit en verdieping of bespiegeling. De Meervoudige.

4) Jongens, geef hem de tijd. Hij probeert maar wat. Zo'n blogje is maar voor erbij. Deze site trekt twee of drie bezoekers per dag, wat maakt het uit wat hij hier publiceert? Geef het wat tijd. De Moederlijke Verzoenster

5) @ Moederlijke Verzoenster. Twee of drie bezoekers? Ik tel er al vier. De Boekhouder

6) Is het goed als ik hier ook wat urine druppel? Jan.

7) @ De Boekhouder. Met jou erbij vijf! ;) De Moederlijke Verzoenster