‘con greta, con greta, salviamo il pianeta!’

Film: I Am Greta (2020).

Land: Zweden.

Genre: hagiografie.

Regie: Nathan Grossman.

Verhaal: jonge vrouw spijbelt/houdt een schoolstaking omdat ze door de opwarming van de aarde toch geen toekomst heeft. Generatiegenoten sluiten zich bij haar aan of volgen haar voorbeeld, ook in andere landen. Greta – de Billie Eilish van het activisme - spreekt op politieke bijeenkomsten en bij protestmarsen en demonstraties. Ze doet vaak denken aan Jezus onder de Schriftgeleerden[1].

De Nemesis vraagt om een Messias.

Zelf ben ik natuurlijk altijd een groot voorstander geweest van milieuvervuiling, met name het oplopen van de gemiddelde dagtemperatuur mocht tot een jaar of drie geleden op mijn warme instemming rekenen - door I Am Greta ben ik echter heel wat genuanceerder over het ecologisch evenwicht gaan denken!

Hopelijk krijgen klimaatactivisten de wereld mee voor ze – letterlijk – eindigen als roependen in een woestijn. Hoeveel woorden, om deze alinea maar vol woordspelingen te dumpen, moeten we nog vuil maken aan een schonere natuur voordat er eindelijk iets verandert?

Eerlijk is eerlijk: ‘vervuiling’ is een antropocentrisch concept. Net als ‘uitsterven’ en ‘overleven’. Door de mens en zijn biotoop te redden, zullen we het antropocentrisme redden. Hoe dan ook… de homo sapiens zal zich weer moeten aanpassen aan de natuur, zoals Annie Proulx doceerde in een terugkijkenswaardige uitzending van Tegenlicht, anders zal de aarde de mensen als vlooien van zich afschudden.

I Am Greta is duidelijk over de remedie tegen onze milieuproblemen: stoppen met fossiel transport – vliegen, varen, vrrroemen -, stoppen met consumeren en negentig procent van de industrie doodtrappen. Jammer eigenlijk dat er 100 jaar geleden geen wereldwijde campagne voor vrijwillige geboortebeperking is ingezet, dan was het totale aantal mensen op onze globe inmiddels zo sterk gekrompen – ergo: de natuur zo weerbaar - dat je je lege batterijen probleemloos in de struikjes had kunnen strooien.

Intermezzo/Stelling: Greta Thunberg heeft het beste fronsje van de film-industrie sinds Jack Nicholson. Rare opmerking? Ja. Nee. Human interest. Dat krijg je ervan als een docu zich zo sterk op de persoon concentreert, dat er voor haar boodschap weinig ruimte resteert. Bovendien is Jack Nicholson top of mind doordat Stanley Kubricks The Shining (1980) onlangs werd heruitgebracht.

Grappig: de weinig stressbestendige, niet heel handige vader van Greta, Svante, heeft een schitterende bijrol als Sancho Panza. Het is een zeer, zeer innemende figuur die Greta’s terecht intense ernst een zachte, humane bedding geeft. Als hij – speciaal voor hun ontmoeting met de Paus – een pak aantrekt, moet Greta daar, als ze het later terugziet op een foto, zo om lachen dat ze bijna in haar broek piest (haar woorden). Svante heeft trouwens een opmerkelijk dikke buik voor een veganist – het zou me niks verbazen als ie, wanneer de kleine klimaatactiviste weergrafieken zit te bestuderen of een zaal soezende volksvertegenwoordigers toespreekt, af en toe een fastfood restaurant in snelt om een paar dikke, vette vleesburgers weg te tikken.

Eindoordeel I Am Greta: goede zaak, slechte documentaire. Twee solitaire dansjes (2/5). De pompeuze, melodramatische, kitscherige (doorhalen wat het minst van toepassing is) schijtirritante achtergrondmuziek had van mij gerust achterwege mogen blijven. Wel erg fijn om een film te zien waarin ook andere talen dan alleen de Engelse worden gesproken. Het zinnetje dat Romeinse klimaatactivisten scanderen is de titel van dit blogje. Verder is de hoopgevende strekking van I Am Greta natuurlijk, nou ja... hoopgevend.

Overigens ben ik van mening dat eenieder The Overstory (2018), de grote, grootse Great American Novel van Richard Powers over milieuactivisme, zou moeten lezen.
 
Foto: Thunberg©. 


[1] Op een dag zijn Jozef en Maria de kleine Jezus kwijt. Foetsie. Zit ie achter de meiden/jongens aan? Staat ie stiekem gekke sigaretjes te paffen in de speeltuin? Nee, nee… hij is in de tempel bijdehand aan ’t bakkeleien met een paar Schriftgeleerden, in oneigen woorden:

42 En toen Hij twaalf jaren oud geworden was, en zij [van Nazareth, M.K.] naar Jeruzalem opgegaan waren, naar de gewoonte van den feestdag;

43 En de dagen aldaar voleindigd hadden, toen zij wederkeerden, bleef het Kind Jezus te Jeruzalem, en Jozef en Zijn moeder [Zijn moeder? MARIA, M.K.] wisten het niet.

44 Maar menende, dat Hij in het gezelschap op den weg was, gingen zij een dagreize, en zochten Hem onder de magen, en onder de bekenden.

45 En als zij Hem niet vonden, keerden zij wederom naar Jeruzalem, Hem zoekende.

46 En het geschiedde, na drie dagen, dat zij Hem vonden in den tempel, zittende in het midden der leraren, hen horende, en hen ondervragende.

47 En allen, die Hem hoorden, ontzetten zich over Zijn verstand en antwoorden.

48 En zij, Hem ziende, werden verslagen; en Zijn moeder zeide tot Hem: Kind! waarom hebt Gij ons zo gedaan? Zie, Uw vader en ik hebben U met angst gezocht.

49 En Hij zeide tot hen: Wat is het, dat gij Mij gezocht hebt? Wist gij niet, dat Ik moet zijn in de dingen Mijns Vaders?

50 En zij verstonden het woord niet, dat Hij tot hen sprak.

51 En Hij ging met hen af, en kwam te Nazareth, en was hun onderdanig. En Zijn moeder bewaarde al deze dingen in haar hart.

52 En Jezus nam toe in wijsheid, en in grootte, en in genade bij God en de mensen. 

Bron: Statenvertaling (1637), Lucas 2: 42-52.