Utrecht.
Instituto Cervantes. Een zaaltje op de eerste verdie-ping (parketvloer, rode stoeltjes). Alejandro Zambra zit achter een tafel op het podium, naast hem
een grote vaas zonnebloemen. Hij heeft een lezing gehouden over 'de roman' en wordt nu geïnterviewd door zijn vertaler, Luc de Rooy. Zambra vertelt dat hij niet in genres gelooft. Je begint aan een tekst en onderweg, of na afloop, ontdek je wat je eigenlijk aan het maken bent - of wat je hebt voltooid. Hij vindt het ook prettig om zinnen te maken die niet voor publicatie zijn bedoeld, zo schrijft hij iedere dag in zijn dagboek. Om in conditie te blijven. Hij vergelijkt het dagboekschrijven met een bezoek aan de sportschool. ‘Al is het een tijd geleden dat ik voor het laatst
sit-ups heb gedaan.’ Hij glimlacht verlegen. De meisjes in het publiek lachen, een uitnodiging om uit te wijden - maar Zambra vervolgt zijn betoog.
Voorplat: Anagrama.
