Het zakschaakspel

‘Ekman verdween in het donker. Ik was alleen, draaide mij log om en liep de sneeuwjacht in. En zonder te kijken maakte ik het zakschaakspel open en bij iedere lantaren de hele lange Hornsgatan lang liet ik een stuk in de sneeuw vallen. En bij ieder schaakstuk dat ik kwijt raakte voelde ik mij eenzamer, want het waren vrienden die in de sneeuw begraven werden, warmte, bloemen, muziek en alle zomers. Alles waardoor een jongen het in het leven uithoudt.’

Uit: Stig Dagerman, Een partijtje zakschaak (uit het Zweeds vertaald door: Bernlef), gepubliceerd in Tirade 437 (maart 2011; p.59).