Ze is niet dood – Manieren om naar huis terug te keren

Vanmiddag vond ik de Nederlandse vertaling van de jongste roman van Alejandro Zambra bij de post. Omdat we bij Martijn Knol Punt En El slash Martijn Knol Punt Blogspot Punt Kom erg druk zijn met overnames, reorganisaties en een paar veelbelovende startups, was ik van plan het boek niet meteen te lezen. Terwijl ik de trap naar mijn werkkamer opliep, sloeg ik de roman open, bleef even staan en las de eerste pagina. Daarna las ik de tweede pagina ook. Vervolgens ging ik op een traptrede zitten.

Anderhalf, twee uur later had ik het boek uit.

Fictie is de stof waarvan onze identiteit is gemaakt. En de bezwerende, melancholische, alcoholische, bijna labiele verteltoon van Zambra’s protagonist hypnotiseert.

Op de site van boekhandel Athenaeum staat een fragment uit het boek.

Moet ik nog zeggen dat Manieren om naar huis terug te keren een prachtige roman is? Of kun je dat uit het stukje hierboven zelf afleiden?

Alejandro Zambra, Manieren om naar huis terug te keren (Formas de volver a casa, 2011). Vertaald door Luc de Rooy. Voorplat: André da Loba.

Soundtrack (I): Passenger - Let Her Go.

Soundtrack (II): Raphael, Que Sabe Nadie.