Zaterdag 27 oktober 2012. Parkbos Beerschoten. Met het hoofd in de nek en de zon op de rug stonden mijn hond en ik naar de strakblauwe lucht te kijken. En naar de reusachtige beuk daaronder. Ja, daar was de verbeide windvlaag – blikkerend als muntstukken kwamen de beukenblaadjes naar beneden dwarrelen. Ik strekte mijn handen uit om minstens één van de goudbruine bladeren te vangen. Iedere greep resulteerde in een lege vuist. Mijn hond had meer succes. In één actie, op het hoogtepunt van een atletische sprong, hapte hij, één en al snappende kaken en flapperende oren, twee blaadjes uit de lucht. Ik haalde de buit tussen zijn kiezen vandaan en hield mijzelf voor dat ik de blaadjes zelf gevangen had. Overigens zwierven er veel weduwen (bontjassen, zwarte zonnebrillen) tussen de bomen; er werd een videoclip geschoten.
‘Weet je waar dwarrelende blaadjes mij altijd aan doen denken? Aan een school vissen.’
‘Zie titel.’
skip to main |
skip to sidebar
