Ik stond de ligusterhaag te knippen. Over de paden, tussen de tuinen, wandelde een oudere mevrouw. Onder de duindoorn bleef ze staan. Ze zei iets vriendelijks over de honderden bloemen in de boerenjasmijn van mijn overburen en we praatten wat over het voorjaar en over de strenge winter. De mevrouw vertelde dat vrienden van haar vorig jaar een huis met een boomgaard hebben gekocht. In Odijk. Een deel van de fruitbomen die er stonden hebben ze laten kappen om er rozenstruiken voor in de plaats te planten, alleen zijn die afgelopen winter bijna allemaal kapotgevroren. Toen de mevrouw even later groette en weer verder wandelde, bleef ik nog een tijdje staan nadenken over die mensen in Odijk.
‘Want?’
‘Ik weet niet... Ik denk dat die anekdote doet wat literatuur altijd doet: de raadselachtigheid van het leven uitdrukken. En dát komt dan weer doordat in het handjevol woorden dat de vrouw gebruikte de nieuwe eigenaren van die boerderij werden geïntroduceerd. Ook zonder erover na te denken veronderstel je dat ze vol dromen, wensen en verwachtingen naar hun boerderijtje zijn verhuisd – en na de eerste winter beleven ze dan meteen dat drama met die kapotgevroren rozen. Het verhaal gaat dus niet over vernietiging, maar over verlies.'
'...'
'Wat zijn die mensen nog meer kwijt met het sterven van die struiken? Worden ze in wezen afgestoten door de grond waar ze zich net hebben gevestigd? Of zijn ze alleen maar gestraft voor het rooien van die fruitbomen? Of betekent het sterven van de rozen dat hun liefde niet zal kunnen gedijen op nieuwe grond?'
'De kapitale rozenstruiken zijn het offer waarna het stel kan wortelen... tenzij het doodvriezen nog veel groter ramspoed inluidt?'
'Ja, precies!'
'...'
'Het leven geeft tekens en wij proberen die te duiden.’
'...'
'Een verhaal, zelfs in haar allerkleinste vorm, drukt waarheden en mogelijkheden en gelijktijdigheden uit die het niet-verhaal onmogelijk kan overbrengen.'
'Oewaaaaaaaaaaaaaaaa. Sorry, ik vind het súperinteressant wat je allemaal vertelt, maar ik geloof dat ik de afgelopen dagen een beetje teveel sport heb gekeken.'
skip to main |
skip to sidebar
