Film: The Descendants (2011).
Regie: Alexander Payne.
Verhaal: A land baron tries to re-connect with his two daughters after his wife suffers a boating accident, aldus de IMDB.
Payne's Sideways (2004) vond ik: onwaarachtig en flauw en futloos. Dus het had maar weinig gescheeld of ik had The Descendants overgeslagen. Nou ja, dan was er ook geen man overboord geweest (om subtiel te alluderen op een zeker ongeluk in een zekere rolprent).
Ik begrijp dat die Hawaiï muziek: een geinig contrast vormt met het melodrama waarin het gezin King belandt, maar na een uurtje of anderhalf werkt het verschrikkelijk op je zenuwen. Paradise can go fuck itself.
De titel van dit stukje is een citaat uit de voice-over van TD: protagonist King (Clooney) vertelt ons aan het begin kort wat er allemaal aan de hand is in zijn relatie, zijn gezin en zijn familie. En dat kan Clooney erg goed, en erg vlug, je betrokkenheid winnen door middel van zijn stem.
Overigens is Clooney te knap - of voor mijn part: te flatteus in beeld gebracht - voor het personage dat hij vertolkt. Een man met zijn schoonheid en charisma belandt volgens mij niet in het soort leven dat TD laat zien. De film had veel dieper kunnen raken als Clooney zijn rol minder karikaturaal en ironisch had opgevat. Een andere hoofdrolspeler casten was nog verstandiger geweest.
'En als ik zo kijk en dan heel diep en plechtig ademhaal?'
'Ik voel nog steeds niks dokter.'
Opvallend sterk: zijn de twee scènes waarin de dochters King te horen krijgen dat hun moeder dood gaat. Dankbare momentjes voor aankomend actrices, maar in beide gevallen mooi gespeeld en goed regisseerd (in beide sequenties valt ook eindelijk die geluidsband even stil).
Eindoordeel: een aardige film, maar als je 'm mist, mis je niks. Twee met zand gevulde bikinitopjes (2/5).
'Wil je nog iets slims opmerken?'
'Is daar nog ruimte voor?'
'Als je het kort houdt.'
'De oudste dochter van protagonist Matt King, Alexandra, heeft een goeie vriend, Sid. In de scène waarin Matt en Sid kennismaken draagt Sid een T-shirt met een doodshoofd op het voorpand. Het valt Matt niet op, maar het is natuurlijk wat curieus dat de jongen een shirt met zo'n macabere opdruk aangetrokken heeft terwijl de moeder van Alexandra in coma/op sterven ligt. Later, tijdens een kort, grappig, nachtelijk gesprek tussen Matt en Sid, begrijpen we waarom de jongen dat shirt droeg.'
'Heeft hij ook iemand verloren?'
Affiche: trendrabbit.com.
